Wie:                                  mr. W.L.M. (Wiel) Fleuren

Woont in:                         Apeldoorn

Leeftijd:                            54

Thuisfront:                       Gehuwd met Désirée en hebben samen een dochter en twee zonen

Studeerde:                       In 1985 rechten aan de Katholieke Universiteit van Nijmegen en werd in 1990 beëdigd als advocaat

Werkt als:                         Advocaat bij B&C Melissen van Donselaar advocaten in Apeldoorn

Bekendste zaak:              De Klarenbeekse zedenzaak (2012)

Hobby’s:                           gezin, reizen, koken en wijn

 

Sterk maken voor de laagste straf

Strafrechtadvocaat Fleuren hanteert reële benadering bij verdediging cliënten.

 

Door: Charlene Berkhout

 

APELDOORN - “Persoonlijk kan ik wel vinden dat iemand in de gevangenis thuishoort, maar ik maak mij altijd sterk voor de laagste straf.” Vanachter zijn strenge brillenglazen kijken de pretogen van Wiel Fleuren glinsterend de wereld in. “En als iemand uiteindelijk toch de gevangenis in moet dan is dat natuurlijk vervelend voor die persoon. Maar ik neem dat niet mee naar huis. Het zal dan wel zijn verdiende straf zijn.”

 

In de afgelopen vijfentwintig jaar als advocaat lukte het Fleuren natuurlijk niet om iedereen  uit de cel te houden. Al verwachten cliënten dit vaak wel. “Ik zeg wel eens: Al was ik Johnnie Cochran (Advocaat die O.J. Simpson vrijpleitte, red.) dan nog kreeg ik je niet vrij.” Fleuren is zoals hij het zelf zegt ‘meer van de reële benadering’. Met het verdedigen van een cliënt verzoekt een advocaat altijd om een zo mild mogelijke straf. “Maar als het feit bewezen is dan waarschuw ik een cliënt dat een gevangenisstraf onontkoombaar is.” Veelal is ‘Wat staat me te wachten’ dan ook de eerste vraag die een cliënt stelt tijdens de kennismaking met zijn advocaat.

 

Opgroeien bij de nonnen

 

Bij strafzaken, waar Fleuren zich het liefst mee bezig houdt, zijn de mogelijke uitkomsten met ‘schuldig’ of ‘onschuldig’ tamelijk overzichtelijk. Maar mensen willen weten waar ze aan toe zijn. Zeker als ze in een situatie belanden waar het recht een rol speelt. Fleuren helpt hen daarbij. Hij ziet zichzelf als hulpverlener die cliënten bijstaat met het recht. En zelf wordt hij er ook wijzer van.

Fleuren heeft een opvallende behoefte aan zekerheid in zijn leven. Niet dat hij van plan is het verkeerde pad op te gaan. Maar het inbouwen van zekerheden schijnt ‘een gemeenschappelijke karaktertrek onder juristen te zijn’.

Misschien stamt zijn behoefte hieraan toch uit zijn prille jeugd waarin Fleuren een aantal jaar mocht opgroeien bij de nonnen. Wellicht werd uit die situatie wel die behoefte aan zekerheid geboren, waardoor hij  besloot zijn leven aan het recht te wijden.

 

Niet dat dat recht altijd rechtvaardig voelt, weet Fleuren. Want hoewel er tijdens zijn carrière een keur aan ellende voorbij trok, gebeurt het soms dat iets hem toch raakt. Bijvoorbeeld toen een jongeman tbs (een door justitie opgelegde behandelmaatregel, zonder vooraf bepaalde einddatum, red.) opgelegd kreeg. “De jongen was in zijn jeugd verminkt door volwassenen en daardoor op het criminele pad beland. In wezen kon hij er niks aan doen dat hij ‘verknipt’ raakte. En in Nederland kan tbs levenslang betekenen. Dat is zeker  voor zo’n jonge cliënt enorm heftig.”  En hoewel Fleuren meent dat opsluiting een probaat middel is om de samenleving te beveiligen, gelooft hij er niet in dat het daadwerkelijk ook preventief werkt.  “De een is er gevoeliger voor dan de ander natuurlijk. Maar in landen waar de doodstraf wordt opgelegd is ook gewoon criminaliteit. Derhalve ben ik ook tegen de doodstraf.”

 

'Misdaad spreekt tot verbeelding'

 

Door alle extreme zaken ontwikkelde Fleuren wel een wat ‘verwrongen beeld van de maatschappij’. Maar juist die extremen vindt hij ook zo mooi aan zijn vak. “Wanneer krijg je nou de kans om met een crimineel in gesprek te zijn?” Misdaad spreekt tot de verbeelding. Het mag niet en dùs is het mateloos interessant. Helaas is het niet alleen spanning en actie wat de klok slaat. In de advocatuur is het ook gewoon keihard werken geblazen. Iedere zaak die het advocatenkantoor behartigt is immers een inkomstenbron. En hoewel in de advocateneed staat omschreven dat een advocaat een zaak mag weigeren wanneer hij deze ‘in gemoede niet gelove rechtvaardig te zijn’ gaat dit voor Fleuren vrijwel nooit op. “Je kunt ook niet te kritisch zijn omdat er anders geen zaken overblijven die de moeite van het verdedigen waard zijn. En daarnaast werk je ook gewoon bij een bedrijf dat deze zaken nodig heeft om te kunnen bestaan.” Alleen een zaak waarbij een dierbare betrokken is zou hij nooit aannemen. Dat komt te dichtbij.

 

Maar iedere 'wets-strijd' op de beste manier winnen is wel wat Fleuren nastreeft. En dat er zo nu en dan cliënten in hun vrijheid beperkt worden en definitief opgesloten worden, dat is een aspect dat erbij hoort. "De cliënt zal zich daar dan mee moeten verzoenen. Hij komt daar wel weer overheen. Maar ik houd me daar dan verder niet mee bezig", eindigt Fleuren.

 

 

Artikel gelezen?

Laat dan hieronder een reactie achter!